Видео

2025 εδώ

Πόσο πίσω με γύρισες....

2024 ακομα εδω

Καθε φορά που το ακουω είναι σαν να είναι η πρώτη φορά.. Κ παντα δακρύζω εσωτερικά

Άλλη διάσταση για υπάρχουν ομως

Απο φτυάρι σε φτυάρι απο πρεζα σε κοκκα παρεα.αστους εκει με την βελόνα παρέα

Ντου ντου Βύρωνας παντού

Still here...

Βγήκε από μέσα μου το πιο πικρό τραγούδι για να `χεις λόγο κάτι ωραίο να ονειρεύεσαι κι αν κάποιο χέρι το μαδήσει σαν λουλούδι τα ροδοπέταλα του θα `χεις να πορεύεσαι. Μη μου μιλάς, θέλω να νιώσω τη σιωπή σου με τη φωτιά και με την θάλασσα μου μοιάζεις κι αν είναι απόψε να πνιγώ στη θύμηση σου θα κάψω χρόνια για ν’ ακούσω τι φωνάζεις. Δεν ξέρω καν πως μου `ρθε απόψε έτσι γλυκά και ξαφνικά σαν όλα τ’ όμορφα κι απλά που μας συμβαίνουν τελικά κόντρα στο πείσμα, ανούσιες σκέψεις, σαν ακάλεστη μούσα για όσα αγαπούσα, λαχταρούσα, αλλά ξεχνούσα (όμως τα ζούσα) φορούσε κρίνα στα μαλλιά μα `χε στη γλώσσα αγκάθια και στα δυο χέρια της γεμάτα από θυμίσματα καλάθια όπως αυτά που μας βαραίνουν τα μάτια χτίζουν παλάτια κι απ’ το φως σπάνε σ’ αμέτρητα κομμάτια Χάθηκα αλλά βρέθηκα κοντά σου σ’ επικίνδυνα μέρη κρατάς μαχαίρι με τρομάζει Θεέ μου ετούτο το λημέρι έχει σημάδια από αίμα, γεμάτο αντάρα και σιωπές που σιγοβγάλανε τις χίλιες μου και μια ντροπές μ’ ένα σου βλέμμα άπειρα σκόρπισες αρώματα βγήκες σαν ήλιος την αυγή μ’ ονείρου χρώματα τρελές, πλανεύτρες μυρωδιές βασιλικού και δυόσμου που `ναι αρκετές για να μεθύσουν όλα τ’ άδικα του κόσμου Σκέψου εμένα, που έχω φτερά τσακισμένα και δυο ανυπόταχτα χέρια σε σένα παραδομένα στο ανατρίχιασμα που πάει να με ξεκάνει, αλλά μου φτάνει να απαγκιάζω στων ματιών σου το λιμάνι… Βγήκε από μέσα μου το πιο πικρό τραγούδι… κι αν κάποιο χέρι το μαδήσει σαν λουλούδι… Βγήκε από μέσα μου το πιο πικρό τραγούδι για να `χεις λόγο κάτι ωραίο να ονειρεύεσαι κι αν κάποιο χέρι το μαδήσει σαν λουλούδι τα ροδοπέταλα του θα `χεις να πορεύεσαι. Μη μου μιλάς, θέλω να νιώσω τη σιωπή σου με τη φωτιά και με την θάλασσα μου μοιάζεις κι αν είναι απόψε να πνιγώ στη θύμηση σου θα κάψω χρόνια για ν’ ακούσω τι φωνάζεις. Είναι οι καιροί μου `χες πει μια τρικυμία που θα μας πνίξει και κάποιος άνεμος θα `ρθει να μας αγγίζει σαν δέντρο μέσα στη φούρια του χειμώνα όμως ακόμα, έχω τις ρίζες μου στο χώμα τα φιλιά σου στο στόμα Κι είναι το τώρα, η πιο μεγάλη ώρα, προχώρα, δε μας αξίζει ούτε μας ταίριαξε χώρα μόνο μια χούφτα από σιωπές, μικρές παιδιάστικες φωνές γλυκά παινέματα, παιδέματα και θύμισες νωπές Δώσε μου κι άλλα, είναι αρκετή μια ψιχάλα από σένα για να μουσκέψει ώσπου να λιώσουν τα γραμμένα απ’ το χαρτί της μοίρας, μες την ορμή πλημμύρας σε βρήκα, είχες βουνίσιο αέρα κι άρωμα αλμύρας Δε θα μου φτάνει ένα τραγούδι ούτε του κόσμου οι φωνές γι’ αυτή τη μέρα που οι ευχές μου θ’ απομείνουνε γυμνές μέσα στο κρύο στη καταχνιά και στους βοριάδες κι άντε να πνίξω τη μορφή σου μες τις άδειες χαραμάδες του νου μου κι είναι η κατάρα του χρόνου που με πεθαίνει και η ματιά σου ένας θεός που μ’ ανασταίνει απ’ τον παράδεισο μια ελπίδα θα σου φέρω να μαγεύεσαι κι από την κόλαση ένα δάκρυ να παιδεύεσαι τι κι αν η αγάπη είναι του πόνου μητέρα άσε με μόνο να πονέσω άλλη μια μέρα Άσε με ελεύθερο να στήσω το χαμό μας τούτο το βράδυ που ίσως να ‘ναι το στερνό μας. Βγήκε από μέσα μου το πιο πικρό τραγούδι… κι αν κάποιο χέρι το μαδήσει σαν λουλούδι… Μη μου μιλάς, θέλω να νιώσω τη σιωπή σου… κι αν είναι απόψε να πνιγώ στη θύμηση σου θα κάψω χρόνια για ν’ ακούσω τι φωνάζεις… Τι μου φωνάζεις όταν χάνεσαι στα δίχτυα της σιωπής και τι είναι αυτό που βγαίνει αχνά στους παιδικούς σου λυγμούς γιατί χωλαίνεις και γελάς στα μονοπάτια της ντροπής ποιοι να `ναι αυτοί που έχουν γεμίσει το μυαλό σου με φραγμούς Που πας και χάνεσαι τις νύχτες που ανταριάζεσαι έρχεσαι εδώ ή απλά γυρνάς σε ξεχασμένους κόσμους σου `φτιαξα αυτό εδώ το τραγούδι να μοιράζεσαι με τους καινούριους τους αδιάβατους σου δρόμους Βγήκε από μέσα μου το πιο πικρό τραγούδι για να `χεις κάτι ωραίο να ονειρεύεσαι κι αν κάποιο χέρι το μαδήσει σαν λουλούδι τα ροδοπέταλα του θα `χεις να πορεύεσαι. Μη μου μιλάς, θέλω να νιώσω τη σιωπή σου με τη φωτιά και με την θάλασσα μου μοιάζεις κι αν είναι απόψε να πνιγώ στη θύμηση σου θα κάψω χρόνια για ν’ ακούσω τι φωνάζεις.

επικο!!!

2023 Για την Παλαιστινη Τραγουδα και Γελα! Ποσο επικαιρο...!

Active member rare version

αφήνω ένα μηνυμα να επιστέψω σε καμία 10ρια χρόνια

ff.c λείπετε... 2023

Οταν δακρύζω γελάω.

🔥🔥🔥🔥🔥🔥

👹🖤🖤🖤🖤

Όταν ο Μιχάλης έβγαζε τραγούδια!

Περναει όλη η μέχρι τώρα στάση ζωης μου σαν βίντεο κλιπ στο άκουσμα αυτου του τραγουδιού. Μεγάλο πράγμα να μην νιώθεις μονος, παράξενος και λάθος για τούτη την εποχή.

Άστους εκεί εκεί περνάνε ωραία!

Αστους εκεί περνάνε ωραία σαπισαν όλα πια στο βάλτο κ εδώ χορεύουν τα Ερπετά με το θάνατο παρέα.....Αστους εκεί. Μακριά από εμάς. Seri Fiera

Υπάρχει μέρος να ανασάνει η νιότη μας ζωή Υπάρχει μέρος η ηθική τους να κρυφτεί

Για την Ουκρανία Τραγούδα

Τι δουλειά έχεις.μαζι.τους;;

Βλ;κοστρωτο για μελλν.. Παιδι

gia mena o teleutaios diskos ton active Member

2:11Θέλω μία άνοιξη από δάκρυα πίστεψε το είναι η σειρά σου ς αγαπάει ρε η Ζωή φύγε από τη σιγουριά σου

2021 ακομα εδω!

Δίπλα σου ακόμα Βαβυλώνα...

Κι εσύ ρε ήλιε μοιράστηκες πολλά μαζί μου στο ταξίδι μου σ’ έχω χαραγμένο στο κορμί μου για να σε βλέπω πάνω στη λιγοψυχιά μου όταν τα χάνω και πνίγεται η μιλιά μου. Βγάζω φωτιά για να φωτίσω τον βάλτο για να πιστέψω ότι κατέβηκες για λίγο κάτω να δεις ξανά όσα άφησες και σου `μοιαζαν ωραία να χορεύουν τώρα με τον θάνατο παρέα. Να κυλιούνται στο χώμα με ένα μεγάλο στόμα να προσπαθεί να αφήσει το φαρμάκι του ακόμα πάνω στους μύθους, μπορεί και πάνω στο όνειρό μας μα η φωτιά έγινε πια το ριζικό μας. Φύλακας άγγελος φυλής που ποτέ δε σβήνει κι όσες φλόγες περισσεύουν στο σκοτάδι φτύνει για να κρατήσει μακριά μας όσα σέρνονται ερπετά και να τα βλέπει να χάνονται στο βούρκο μετά. Γι’ αυτό σου λέω αν θέλεις να `ρθεις εδώ κάτω ξανά ξέχνα για λίγο τα λημέρια σου τα φωτεινά έλα να πέσουμε στη λάσπη και τα φίδια να κοιτάνε άσ’ τους εκεί καλά περνάνε. Άσ’ τους εκεί άσ’ τους εκεί περνάνε ωραία. Καλέ μου φίλε λοιπόν θα `θελα κάτι να ξέρεις πριν κατέβεις στο βάλτο και λυγίσεις και υποφέρεις ότι εγώ έχω ορκιστεί κι έχω διαλέξει να μείνω εδώ το πετσί μου όσο αντέξει. Για να κρατήσω σαν ανάμνηση την τελευταία πνοή τους και να τους δώσω μια ματιά μου να πάρουν μαζί τους έτσι απλά και μη με κακοκαρδίσεις αφού τζάμπα δεν αξίζει το μίσος να χαρίζεις. Κατάλαβέ με την πίκρα μου έφτιαξα μαχαίρι και την κρατάω πάντα στο χέρι κι ότι φέρει δεν θέλω να το μοιραστώ με κανέναν σου λέω κι ούτε τις τύψεις να αποφύγω αν φταίω. Γιατί έτσι κι αλλιώς άλλοι μας στήσαν παγίδα κι όταν πέσαν μέσα οι ίδιοι χάρηκα το είδα γι’ αυτό σου λέω αν δεν αντέχεις άραξε εκεί στα λημέρια σου τα φωτεινά σαπίσαν όλα πια στο βάλτο και εδώ είναι πάντα σκοτεινά. Τώρα χορεύουν τα ερπετά με τον θάνατο παρέα άσ’ τους εκεί περνάνε ωραία.

Έχω πάει 10 χρόνια πίσω.. Βόλος,βροχερές όμορφες νύχτες..

Προς τους ηλίθιους του σύμπαν οι στίχοι του sezen... ''Φωνάζω σαν λύκος Πήγαμε στη φυλακή και από τις δύο πλευρές Καταπολέμηση σαν μια χόβολα όχι αδερφέ - έχουμε πάρει εχθρούς μια γλώσσα, μια σκέψη, έναν υπηρέτη δύο κράτη - ένας πόλεμος - κοιτάξτε την Κωνσταντινούπολη ιδρύθηκε με μια γεμάτη ιστορία ιστορία Σήμερα, ο γείτονάς μας έχει αφήσει το σημάδι του χαμηλό bap και μαύρο πουλί το παρελθόν του έχει φύγει και περπατά ένα προς ένα Δύο ομάδες στέλνουν ένα ποίημα στον κόσμο σε αυτόν τον δρόμο για ειρήνη αλλοδαποί στη Γερμανία - ντόπιοι στην Αθήνα κανείς που σκέφτεται σαν εμάς, δεν μας αρέσει Δεν αφήνουμε τον κόσμο σε εσάς ακούστε και κατανοήστε αυτό το μήνυμα ''

Το τραγούδι είναι αφιερωμένο στον Πυροβάτη.Υπήρξε τραγουδιστής του μουσικού συγκροτήματος ΒΑΒΥΛΩΝΑ.Συχγωρέθηκε στις 6 - 5 -2000.

Привет как дела, привет из Мексики, привет, есть парень, который играет на барабанах и называет себя антарта, у тебя есть права на это имя

Όσοι δεν ξέρετε καλό θα είναι να μην λέτε πάρα πολλά γιατί προσβάλλεται την μνήμη του και εμάς που είμαστε οικογένεια του Βγαίνει ο καθένας και λέει για πρέζα, ότι έμενε Ν. Ιωνία κλπ. Σαν οικογένεια του σας ζητάω να προσέχετε τι λέτε...κανείς δεν ξέρει τίποτα όσα εμείς, και κάνεις δεν πονάει όπως εμείς που δεν τον έχουμε σπίτι!!

Έτσι για την ιστορία...

Υπέροχο κομμάτι!!

μακρια ...εκει που ανηκεις....σε ενα κρεβατι πανω να μιλας. 2*1.60 .αυτον τον χωρο δινεις..εκει μονο σου επτρεπεται να μιλας...οπου αλλου βουλωσε το..μιλησες εσυ για ερωτα και αγαπη...εκμεταλευεσαι ακομη και θεματα υγειας...που δεν επελεξα καθικι...

Αφιερωμένο σε αυτόν που έφυγε τόσο νωρίς και αδικα μα και σε εκείνους που μου μάθανε να ακούω και να καταλαβαίνω! 20 χρόνια μετά Διπλα σου ακόμη Βαβυλώνα! Μήτσο ζεις! 6-5-2000

Το low bap στα καλυτερα του τοτε..νοσταλγια

2020 και ακομα εδω......

Απίστευτη η δεύτερη εκτέλεση, μπράβο Μιχάλη.

Απο τις καλύτερες ερμηνείες του Μυτακιδη.

O Pyrobaths einai spoydaios kallitexnhs !!! Moy aresei poly san kallitexnhs !!! Einai poly kalos tragoydisths , einai poly kalos sthn doyleia toy !!! Opoios einai kalos sthn doyleia toy einai kai kalos anthrwpos !!! O Pyrobaths einai poly kalos tragoydisths ara kai poly kalos anthrwpos !!! Kalhmera !!!

Άιντε πάλι απ'την αρχή..

R. I. P. ΑΔΕΡΦΟΎΛΗ ΚΑΙ ΚΑΛΉ ΑΝΤΆΜΩΣΗ.

Geia ! Afierwmeno ston Pyrobath !

Μα τι κομματάρες είναι αυτές..!

mou eftiakses το βράδυ

Γιατί το ανακάλυψα μόλις σήμερα; γιατί;